گوش کن

صدای تیک تاک ساعت را گوش کن!

انگار این گامهای زمان است که می گذرد،

آرام و سنگین و با وقار...

و هر لحظه به آستانه ی واقعه ی عظیم نزدیک تر می شویم.

به آستان آن حادثه ی موعود.

و شعبانیه زمان مناجات من است که در اضطراب بزرگترین واقعه ی تاریخ پناهی جز بارگاه امن الهی نمی شناسم و آرامش دهنده ای جز آغوش

 محبتش نمی یابم.

خدایا!

به من به چشم کسی نگاه کن که خوانده ات و اجابت کرده ای

دعوت کرده ای و آمده است

کسی که راهش انداخته ای و راه افتاده است

کسی که یاری اش کرده ای و اطاعتت کرده است.

ای یار نزدیکی که از شیفته و فریفته ی خود دوری نمی کند

ای کریمی که دست تمنا رد نمی کند.

مهربانا!

به من قلبی ببخش که با بال اشتیاق به سوی تو پر کشم

و زبانی از جنس صداقت و راستی عطا کن که در آسمان پذیرش تو اوج گیرم

دیده ای عطا کن که حقیقت و شایستگی اش مرا به تو نزدیک کند و به سمت تو بکشاند

خدایا!

مرا یارای این نبوده است که از مسیر معصیت و نافرمانی ات کناره بگیرم،

مگر وقتی که تو بیدارم کردی،

با محبت و لطفت آنگونه که تو خواستی شدم و آن سان که تو اراده کردی.

پس همواره سپاسگذار توام ای خداکه مرابه درگاه کرمت راه دادی و دلم را از چرک های غفلت و جهالت شستشو کردی.