هنگامی که دعبل خزاعی اشعار خود را در محضر امام هشتم علیه السلام خواند، چون از بقیه الله و قیام شکوه مند آن حضرت یاد کرد، امام را علیه السلام از جای برخاست و دست مبارکش را بر سر نهاد و در برابر نام حضرت ولی عصر (عج) تواضع نمود و برای فرجش دعا کرد.
از امام صادق علیه السلام سوال شد که چرا به هنگام شنیدن نام قائم لازم است برخیزیم؟
فرمود: برای آن حضرت غیبت طولانی است و این لقب یادآور دولت حقه آن حضرت و ابراز تأسف بر غربت اوست. و لذا آن حضرت از شدت محبت و مرحمتی که به دوستانش دارد، به هر کسی که حضرتش را با این لقب یاد کند، نگاه محبت آمیز می کند.
از تجلیل و تعظیم آن حضرت است که هر بنده خاضعی در مقابل صاحب (عصر) خود، هنگامی که مولای بزرگوارش به سوی او بنگرد از جای برخیزد، ژس باید برخیزد و تعجیل در امر فرج مولایش را از خداوند منّان مسئلت بنماید.